Voldomar Pesgrayn [VOL-doow-mar PES-ghreen] was een krijgsheer uit Maladar die leefde in de Broederoorlog en het vroege Vijfde Tijdperk van Haldar. Hij was een van de vooraanstaande generaals van de Wit-Zwarte Banier en was de stichter van Huis Pesgrayn, die de macht in Maladar overnam na de dood van Saunther niet lang na het Verdrag van Var Nellon.
Geschiedenis[]
Vroege Broederoorlog[]
Voldomar Pesgrayn was een van de vele generaals die na het wegvallen van het centraal gezag van het keizerrijk Misanqaza vochten voor een onafhankelijke staat rondom de stad Maladina. Hij verwierf bekendheid toen hij een leger gestuurd vanuit Anisca door de Transitionele Raad versloeg, waardoor hij wist te voorkomen dat de Maladinische inspanningen werden gesaboteerd voordat ze zelfs maar konden beginnen. Voor deze actie kreeg hij groot respect van andere generaals, en Pesgrayn was van plan om het succes door te zetten door een militair samenwerkingsverbond op te richten om de verspreide Maladinische legers te verenigen om sterker te zijn. Pesgrayn werd echter buiten spel gezet door de bekendere generaal Saunther, die de Wit-Zwarte Banier oprichtte. Hier was Pesgrayn allerminst tevreden mee, maar hij voelde zich gedwongen om zich aan te sluiten bij de Banier om nog iets te betekenen.
Bezetting van Verrebrug[]
Een tijdlang nam Voldomar Pesgrayn net als vele andere generaals deel aan de activiteiten van de Wit-Zwarte Banier, die in verschillende gebieden vocht en zich vaak manifesteerde als de agressor. Op een gegeven moment was Pesgrayn echter niet meer tevreden over het feit dat hij niets anders mocht doen dan het precies opvolgen van de dictatoriale Saunther. De generaal verliet het Maladinische hartland en reisde af naar het gebied Oud Ealsiger aan de grens met Allaric, waar hij het stadje Verrebrug overnam. De Maladiniër had verwacht op weerstand te komen staan, maar tot Pesgrayns verrassing gingen de bewoners van Verrebrug gemakkelijk mee in de 'bezetting' en werd het lid van de Banier.
Strijd in Oud Ealsiger[]
Normaal gesproken zou Saunther zulke zelfstandige activiteiten niet hebben goedgekeurd, maar de opperkrijgsheer was op dat moment te druk bezig met andere zaken om zich zorgen te maken over één klein stadje. De Allarische koning Nisnarion reageerde echter op de inname en verzocht Saunther vriendelijk om het stadje terug te geven. Saunther was hier woedend over en droeg een ietwat verraste Pesgrayn op om Verrebrug te versterken. Gedurende de rest van de Broederoorlog werd er nog regelmatig gevochten in Oud Ealsiger, maar Saunther wist zijn grip op het gebied te behouden. Hierbij maakte hij weer persoonlijk de dienst uit, waardoor Pesgrayn zich wederom gepasseerd voelde.
Verdrag van Var Nellon[]
De Broederoorlog werd uiteindelijk beëindigd bij het Verdrag van Var Nellon, waarvoor Voldomar Pesgrayn persoonlijk afreisde naar de Elfse hoofdstad Var Nellon. Tijdens de onderhandelingen manifesteerde Saunther zich als een intimiderende aanwezigheid die graag geloofde dat hij iedereen naar zijn hand kon buigen. In werkelijkheid waren het Pesgrayn en enkele andere vooraanstaande generaals uit de Banier die achter de schermen ervoor zorgden dat de inspanningen van hun koning succes hadden. Dit moesten ze echter met grote voorzichtigheid doen, aangezien Saunther erom bekend stond duidelijke hulp van anderen niet te tolereren. De onderhandelingen pakten goed uit voor de Banier, en mede door Pesgrayn werd Oud Ealsiger behouden voor Maladar.
Vroege jaren Vijfde Tijdperk[]
In de vroege jaren van het Vijfde Tijdperk, dat volgde op het Verdrag van Var Nellon, bleef Voldomar Pesgrayn lid van het zeer beperkte groepje krijgsheren die zich voorzichtig de 'vertrouwelingen' van Saunther durfden te noemen. Van de oorspronkelijke generaals waren niet allen meer aanwezig- vanwege uiteenlopende redenen- dus kwamen er een aantal nieuwe bevelhebbers bij de militaire top van Maladar. Terijl Saunther zich duidelijk vestigde als koning en werkte aan het versterken van zijn autoriteit, zag Pesgrayn mogelijkheden in de nieuwe situatie die ontstaan was. De nieuwe legerleiders bleken relatief gemakkelijk te manipuleren te zijn, en Pesgrayn maakte hiervan gebruik om zijn eigen positie te bevorderen. Hij ging zich profileren als dé grote bondgenoot van Saunther, degene die altijd bij de koning was en een grote rol speelde bij het succesvol afronden van de Broederoorlog. Het waarheidsgehalte van dit verhaal is ten zeerste te betwisten, maar de generaals geloofden Pesgrayn- vermoedelijk uit ontzag voor de koning zelf. Op die manier wist Voldomar Pesgrayn zich te manifesteren als de op één na machtigste man van Maladar, een proces dat geheim werd gehouden van Saunther. Het kwam neer op een samenzwering in de legertop, maar niet alle samenzweerders voelden zich helemaal op hun gemak om iets van Saunther geheim te houden: sommigen voelden zich schuldig tegenover de man die toch zoveel had betekend voor hun land of waren bang voor diens toorn als hij er ooit achter zou komen. Deze twijfelaars werden vakkundig uit de weg geruimd door Pesgrayn, die op deze manier enkel nog bondgenoten overhield en zijn eigen positie versterkte.
Vestigen dynastie[]
In 9 5TP overleed Saunther, de door zijn volk zeer geliefde en door andere volkeren zeer beruchte koning van Maladar. Er werd een maand van nationale rouw afgekondigd, en een grandioze begrafenis werd gehouden in de hoofdstad Maladina. Het was Pesgrayn die, vanuit zijn positie als tweede machtigste man, de plechtigheden organiseerde. Op dit moment had hij echter wel belangrijkere dingen aan zijn hoofd: nu Saunther was overleden, was voor Pesgrayn de ruimte ontstaan om zijn positie over te nemen. Saunther had immers geen kinderen achtergelaten, aangezien dit iets was waar hij zich nooit mee bezighield- de krijgsheer was er nooit op uit geweest om een dynastie te vestigen. Dit bood kansen aan Voldomar Pesgrayn, die deze kans gretig aannam. Hij toonde zich zeer rouwig over het overlijden van Saunther, en zette zichzelf neer als dé grote vertrouweling die door de koning was aangewezen als diens opvolger. De meeste mensen wisten ook wel dat dit een onzinverhaal was, maar het was inmiddels zó duidelijk dat Pesgrayn de machtigste man van Maladar was, dat niemand zijn gezag nog durfde uit te dagen. Het werd aangenomen dat Voldomar zelf de troon zou bestijgen, maar uiteindelijk zag hij hier vanaf omdat hij dat te verdacht zou vinden. In plaats daarvan zette hij zijn zoon Raimere Pesgrayn op de troon.
Latere jaren en overlijden[]
In de jaren die volgden bleef Raimere de wettelijke koning van Maladar, maar zijn vader bleef achter de schermen de de facto machtigste man van het land. Hij wist gebruik te maken van het door Saunther gevestigde strikte staatsapparaat om zijn positie in stand te houden, maar was nog enigszins terughoudend om het vorm krijgende totalitaire systeem verder uit te breiden. Er waren zeker mensen die zich afvroegen in hoevere de heerschappij van Huis Pesgrayn legitiem en volgens de wensen van Saunther was, maar de familie had zich inmiddels zo duidelijk gevestigd dat niemand meer ontevredenheid durfde te uiten. Ook tijdens zijn latere jaren hield Voldomar Pesgrayn de touwtjes stevig in handen, waardoor zijn zoon zich nooit kon ontwikkelen tot een krachtige zelfstandige vorst. In 21 5TP kwam Voldomar Pesgrayn te overlijden, waarop prompt een grandioze uitvaartsceremonie werd uitgevoerd waarbij veel van dezelfde symboliek gebruikt werd als bij de begrafenis van Saunther 12 jaar eerder. Koning Raimere is nu officieel de patriarch van Huis Pesgrayn, maar de macht gaat in werkelijkheid over op zijn jongere doch veel ambitieuzere broer Gaulder Pesgrayn. Deze heeft meer van de leiderschapskwaliteiten geërfd van zijn vader, maar is ook een stuk gewelddadiger ingesteld. Gaulder maakt er geen geheim van dat hij vindt dat hij de betere koning zou zijn.
Verdere geschiedenis Huis Pesgrayn & erfenis[]
In 29 verdwijnt Raimere onder mysterieuze omstandigheden in het paleis in Maladina; de jongeman wordt nooit meer gevonden. Gaulder bestijgt nu de troon, en begint vrijwel onmiddelijk aan het uitdagen van buurlanden Allaric en Lirion. Deze vijandigheid zou een jaar later leiden tot de Rodeveldenoorlog, waarbij de Pesgrayn-dynastie veel terrein verliest aan haar tegenstanders. Dit zorgt ervoor dat Gaulder de staat Maladar gaat isoleren van de buitenwereld en het grimmig, totalitair en dictatoriaal systeem uitbouwt waarvoor Saunther de zaadjes had gelegd maar waar Voldomar Pesgrayn enigszins terughoudend over was. Voldomar Pesgrayn wordt in de staatsideologie van Maladar wel genoemd als vestiger van de Pesgrayn-dynastie, maar de koningen houden nog altijd de illusie hoog dat Voldomar niets meer was dan een vertrouweling van Saunther en zetten Huis Pesgrayn neer als simpelweg de opvolgers van Saunther die de wensen van de eerste koning uitvoeren. Daarom wordt Saunther ook vele malen meer 'aanbeden' dan Voldomar Pesgrayn, hoewel er wel meerdere monumenten voor de krijgsheer zijn verspreid door het land. Voldomar Pesgrayn wordt vandaag de dag in de staatsideologie herinnerd als een van de vooraanstaande krijgsheren van de Wit-Zwarte Banier, een goede vertrouweling van Saunther die hem hielp om de nieuwe staat Maladar naar glorieuze overwinning te leiden. Dit is een typering die Pesgrayn zelf ook graag uitdroeg, maar die historisch eigenlijk weinig accuraat is, aangezien al zijn macht voortkwam uit frustratie met het feit dat Saunther weinig ruimte liet aan andere krijgsheren om machtig te worden.