Velucia Khossis was een was een Arcaniaal die gespecialiseerd was in Stormmagie. Ze was lid van het Zusterschap van Tovenaressen en vertegenwoordigde onder Hoogste Erilaile de Stormtovenaressen in de Hogere Daiyne. Khossis was over het algemeen een rustig persoon, die desalniettemin een krachtig karakter had: wanneer ze in een gevecht terechtkwam, liet ze het masker van rust en vriendelijkheid compleet vallen, en werd ze een vreselijk krachtige tovenares. Ze gebruikte Talenten als Donderen en Onzichtbaarheid tot het maximum, en had de kracht enorme stormen en bliksemschichten op te roepen om haar vijanden uit te schakelen.
Geschiedenis[]
Eeuw der Tranen[]
Velucia Khossis, geboren in Vilnoya in Farsea, was in de latere jaren van het Vierde Tijdperk al lid van het Zusterschap. Ze vocht dapper in de Oorlog van Tranen, toen de Nachtkoning en zijn Legioenen van de Nacht de wereld veroverden. Door haar grote magische kracht, die tijdens de oorlogen ontketend werd in haar volle potentie, werd ze verheven tot de Hogere Daiyne. Khossis, die zoals alle tovenaressen zeer lang leefde, verzette zich gedurende de Eeuw der Tranen (die enkele generaties duurde) constant tegen de Teronthir en het IJzeren Rijk, en ging zelfs zo ver dat ze haar krachten gebruikte om de organisatie Gwenlléar bij te staan. Velucia was sterk onder de indruk van de vaardigheden van Elisa Veri, Stormtovenares in de Lagere Daiyne, maar was tegelijkertijd bang dat ze ooit zou uitbarsten- Veri was immers een wilderling. Uiteindelijk begon ze Elisa echter te vertrouwen.
Overlijden[]
Velucia Khossis was een van de weinige leden van de Daiyne die tijdens de Eeuw der Tranen omkwam, en wel tijdens de Laatste Opstand, een mislukte grootschalige oorlog tegen de onderdrukking. Ze maakte een grote inschattingsfout, waardoor ze in haar eentje tegen een leger Schaduwkrijgers moest vechten. Ze werd overmeesterd, terplekke gedoofd (haar magische vaardigheden werden haar afgenomen), en gevangen gezet in een van de kerkers van de Legioenen. Daar werd ze enkele jaren lang vastgehouden. Iedere dag werd ze mishandeld, verkracht en gemarteld. De Teronthir wilden dat ze informatie opgaf die hen zou leidden naar de geheime uitvalsbasis van het Zusterschap, maar Khossis gaf hen die informatie nooit, ondanks het feit dat ze gebroken en sterk verzwakt was. Uiteindelijk besloot Sahav Q'vor, de wrede Duisterelf bekend als De Spin, om Khossis te executeren als teken van macht. Ze werd naar Tharamost, de hoofdstad van het IJzeren Rijk, vervoerd. Daar werd ze, naakt en ernstig verzwakt, voor een menigte gevoerd en opgehangen. Ze werd opgevolgd door haar zus, Mirabelle Khossis, die eveneens een krachtige Stormtovenares was en de Stormtovenaressen leidde onder Ladicia Ferro, met wie ze een romantische relatie had. Velucia Khossis wordt herinnerd als een vaardig Stormtovenares die haar angsten overkwam en dapper vocht in de oorlog tegen het kwaad.
Uiterlijk en persoonlijkheid[]
Velucia Khossis had een enigszins bleke huid en donkerbruine haren. Ze droeg het liefst onopvallende zwarte of donkerblauwe gewaden. Velucia werd omschreven als iemand die niet graag op de voorgrond trad. Ze handelde het liefst vanuit de anonimiteit, hoewel ze als leider van de Stormtovenaressen in de Hogere Daiyne wel veel aandacht kreeg. Dit kon ze niet altijd even goed op prijs stellen, maar uiteindelijk ging ze toch deel uitmaken van het hechte, dicht bevriende groepje dat de Daiyne in die periode was. Velucia stond bekend om haar pessimistische invalshoek in het leven. Ze was, zelfs lang nadat de wereld was overgenomen door de Teronthir, nog altijd niet geheel over alle dood en vernietiging heen. Ook kon ze onrecht heel slecht verdragen, was ze erg gevoelig en kon ze snel verdrietig worden. Andere tovenaressen moesten haar er regelmatig van overtuigen "dat het allemaal wel goed zou komen", maar Velucia geloofde lang niet altijd in de slagingskansen van het verzet. Ze was een van de enige tovenaressen die écht ontstemd kon raken wanneer ze zag dat onschuldigen groot onrecht werd aangedaan; na meerdere generaties aan onderdrukking kon ze dit nog altijd niet verdragen. Hierdoor had ze er vaak moeite mee om snel en effectief te handelen in situaties waarbij dat nodig was, en vermeed ze grote veldslagen zo veel mogelijk. Tijdens haar executie zou Velucia Khossis de hele tijd naar de grond gestaard hebben.