Seval dan Luen [SEE-val dan LUU-uhn] (452-521, 69 jaar) was een belangrijk politicus uit de Himlastrepubliek. Hij is vooral bekend om zijn sceptische houding tegenover internationalisme en de rol die hij speelde bij de val van de Unie van de Haldarima bij het Congres van Trallic.
Geschiedenis[]
Vroege loopbaan[]
De aristocraat Seval dan Luen was afkomstig uit een zeer welvarende familie uit Garad, een van de Vrije Steden aan de zuidkust van Haldar. Hij had al vroeg interesse voor politiek, en sloeg op jonge leeftijd een rechtse koers in. Luen uitte zijn kritiek op de Republiek, dat hij een veel te bureaucratisch orgaan vond waar geen ruimte was voor werkelijke democratie en inspraak van het volk. De politicus was van mening dat naties zich op zichzelf moesten richten, en was van mening dat de huidige staten hun soevereiniteit aan elkaar "cadeau deden" door intensief handel te drijven en verdragen te sluiten. Deze sceptische houding leverde hem veel aanhang op, en in 483 werd hij op 31-jarige leeftijd verkozen in de Algemene Vergadering van de Republiek. De charismatische politicus was vervolgens enkele jaren lang een van de machtigste spelers in de Himlastrepubliek. Veel andere politici deden hem af als een gek die geen verstand had van zaken, maar Luen had desalniettemin veel steun onder het volk. Hij pleitte altijd voor een kleine overheid die zich weinig met haar burgers bemoeide, en uitte constant kritiek op de handelsverdragen die staten sloten, vanuit de opvatting dat dit schadelijk zou zijn voor de soevereiniteit van die staten. Luen was dan ook een groot tegenstander van het Nieuw-Commerciële Pact, een gigantische vrijhandelsovereenkomst die opgesteld werd door de beroemde Caroline Benna. Het pact kwam echter toch tot stand.
Piratenoorlog en Unie van de Haldarima[]
Bij de Piratenoorlog van 499, toen Haldar werd aangevallen door een vloot uit de Canach onder leiding van Beren Mor, sprak Luen zich verrassend genoeg uit vóór samenwerking- maar dan enkel militair. De politicus was een van de belangrijke personen die de Republiek bij elkaar hield in die moeilijke tijd. Na het einde van de Piratenoorlog bleef de Unie echter bestaan, iets wat Luen niet wilde. Onder leiding van Benna werden de taken van de Unie tevens sterk uitgebreid, en veranderde het eens enkel militaire verbond in een supranationale federationele staat die grote invloed begon te krijgen over de individuele landen op Haldar. Luen kaartte al vanaf het begin aan dat dit een kwalijk proces was.
Vertrek uit de Algemene Vergadering en tijd als lid van het Verenigd Concilie[]
In 504 stapte Luen uit de Algemene Vergadering. Hij was van mening dat de Unie veel te gallant was tegenover de Unie, en dat de regering zich oneerlijk aan de kant van de unionsten schaarde. Luen besloot lid te worden van het Verenigd Concilie van zijn minder pro-unionistische thuisstad Garad. In het Concilie kwam hij recht tegenover Novus Decimus Dorne te staan, een zeer unionistische politicus die de hele mensheid wilde verenigen onder zijn heerschappij. Luen en Dorne werkten elkaar constant tegen, en probeerden elkaar voortdurend uit te schakelen. Hoewel het duidelijk was dat Dorne praktisch dominant was in de raad, bleef Luen altijd een overtuigd rivaal. Op internationaal niveau bleev Seval dan Luen zich inzetten en profileren als een sterk anti-unionistisch politicus. In bepaalde kringen werd hij zeer populair, en er ontstonden groepen mensen en bewegingen die zich exclusief richtten op het steunen van de politicus. Dit gebeurde niet alleen in Garad, maar in geheel Haldar. Luen hield vaak toespraken en was regelmatig op de meest gevarieerde plekken te vinden, waar hij sprak met burgers en in gesprek ging met critici. Jarenlang streed hij tegen het beleid van Mauro Triano, de President van de Unie die steeds verdere integratie en unionisering trachtte uit te voeren.
Congres van Trallic[]
In 511 wierpen Luens inspanningen dan eindelijk hun vruchten af. In de winter van dat jaar kwamen de leiders van de lidstaten van de Unie samen in Trallic om het lot van de Unie te bespreken. Op het zogeheten Congres van Trallic spande Luen zich dag en nacht in om zijn mening door te drukken. Lang niet iedereen steunde hem, en veel unionistische politici- waaronder Immanuel Marni, thans de voorzitter van de NCP- probeerden hem openlijk te demoniseren en hem neer te zetten als een gevaarlijke idioot. Uiteindelijk wisten Seval dan Luen en zijn bondgenoten dan toch de belangrijkste personen in dit debat, de heersers van de lidstaten (zij besloten immers of hun land lid bleef), te overtuigen: de leiders besloten allemaal uit de Unie te stappen, waarmee de federatie dus feitelijk uiteen viel. Luen wordt nog altijd gezien als een van de grote aanstichters van deze val, onder andere door pro-Unionistische personen als Alexander Alessio en Novus Decimus Dorne. Seval dan Luen was kritisch op het feit dat Battisto Servil Zena, de toenmalige Kanselier van de Republiek, enkele weken nadat hij de Republiek uit de Unie haalde afgezet werd en vervangen werd door voormalig Unie-functionaris Giuseppe Guillenti.
Post-Congres[]
Na het Congres van Trallic, dat enkele weken duurde, keerde Seval dan Luen terug in het Verenigd Concilie. Hier kreeg hij echter een zeer koud welkom. Zijn inspanningen in Trallic waren dan wel geslaagd, maar de machtige Novus Decimus Dorne was niet bijzonder blij met deze prestaties. Dorne begon razendsnel aan het ondermijnen van Luens positie, die dan ook steeds verder af te brokkelen totdat hij uiteindelijk volledig buitenspel werd gezet in 513. De aristocratische politicus viel uit de gratie, en zag zijn loopbaan uit elkaar spatten. Nog in datzelfde jaar stapte hij op, tot groot genoegen van Dorne. Na de dood van Dorne in Duirmon in 514 probeerde Luen nog terug te keren naar het Concilie en de Vergadering, maar hij had nauwelijks aanhang meer, en hij had geen enkele kans om opnieuw gekozen te worden. Seval dan Luen stierf in 521 op 69-jarige leeftijd in zijn villa in Garad.
Uiterlijk en persoonlijkheid[]
Seval dan Luen was een rasechte aristocraat. Hij had een koninklijk uiterlijk, en was zowel charismatisch als ook enigszins intimiderend. Luen was een man die nauwelijks ooit lachte en nagenoeg al zijn tijd besteedde aan werk. Hij was een serieus man wiens gesloten persoonlijkheid totaal niet overeenkwam met het losbandige, vrijzinnige imago van zijn ras, de suli. Luen keerde zich dan ook sterk tegen de overheersende cultuur in de Vrije Steden, en was van mening dat men terug moest keren naar oude waarden en een strikte morele norm moest aanhangen. Dit was een van de punten waarop hij het eens was met Novus Decimus Dorne. Seval dan Luen was een man die nooit opgaf en nooit zijn waardigheid verlies. Hij was een ervaren spreker wiens retorische vaardigheden enkel overwonnen konden worden door die van zijn grote rivaal Dorne. Luen bleef altijd bij zijn standpunten; hiervoor bewonderde Novus Decimus Dorne hem. Seval dan Luen was goed bevriend met Turak Hesser, een van de drie leden van de Admiraliteit van de Republiek en de kapitein van de Extrema. De twee hadden vergelijkbare denkbeelden, en konden het goed vinden. Verder had Luen echter weinig vrienden, wat te danken was aan zijn gesloten persoonlijkheid.