Lazhiluman I, werkelijke naam Azriel Lazhiri (5175-5210 2TP, 35 jaar) was keizer van Darlassia van 5200 tot 5210 in het Tweede Tijdperk. Hij was afkomstig van de familie Lazhiri, die al sinds het einde van de Darlassiaanse Broederoorlogen aasten op de troon, en was een kleinzoon van de verbannen Ellitana Lazhiri, die regentes was geweest onder Vimintoliran II. Azriel was een aantrekkelijke jongeman met blonde haren en een koninklijke uitstraling. Hij was extrovert en uitbundig, en had talloze romantische relaties met jonge edelvrouwen. Deze overlapten elkaar regelmatig, en liepen vaak al snel op de klippen- wat voornamelijk te danken was aan Azriel. Over het algemeen was hij echter charmant en charismatisch.
Geschiedenis[]
Verwerving van de troon[]
Azriel was altijd al een ambitieuze jongeman geweest die niets liever wilde dan de erfenis van zijn grootmoeder voort te zetten. In 5200 besloot hij tot drastische maatregelen over te gaan om die droom een realiteit te maken- het afzetten van keizer Unthintamintan I. Hij verzamelde een leger dat betaald werd door de Lazhiri, en wist de hoofdstad Eastevanar door chantage en omkoping zodanig te verzwakken dat het leger het makkelijk kon innemen. Een regiment elitesoldaten onder leiding van Azriel zelf (die uitzonderlijk goed was in duelleren) drong het keizerlijk kasteel binnen. Azriel doodde de verbaasde Unthintamintan terplekke, en ging vervolgens op de bebloede troon zitten.
Schrikbewind[]
De volgende tien jaar lang voerde hij een waar schrikbewind als keizer Lazhiluman I. Hij was genadeloos en regeerde met ijzeren vuist. Azriel was minder subtiel dan Ellitana was geweest, en trok alle macht naar zich toe. Hij begon langzaam maar zeker door te draaien, en voerde allerlei belachelijke regelingen in. Zo wordt het gezegd dat Lazhiluman van alle jonge vrouwen in de stad en omgeving de maagdelijkheid moest ontnemen als ze een bepaalde leeftijd bereikten. Degenen die hem niet konden tevredenstellen, werden geëxecuteerd. Azriel vond het plezant om willekeurige huizen te overvallen, een groep soldaten aan zijn zijde, en om toe te kijken hoe de soldaten de bewoners uitmoordden- of vaker nog, om er zelf aan mee te doen. Lazhiluman maakte echter regelmatig enorme blunders, en het keizerrijk maakte enkele dramatische gebeurtenissen mee als gevolg van zijn leiderschap.
Afzetting en dood[]
In 5210 werd Azriel Lazhir op zijn beurt afgezet door Lucim Car Talimeiran, de zoon van Unthintamintan. Lucim was op de dag van de moord op zijn vader weggevoerd uit het paleis door zijn lijfwacht, en had 10 jaar in ballingschap geleefd. Hij keerde echter terug met een leger, en nam de stad in net zoals Azriel de stad eens had ingenomen. Het leger naderde het kasteel sneller en sneller, en Azriel zag dat er geen uitweg was. Met een bijzondere vastberadenheid sneed hij zijn eigen keel door voordat Lucims troepen konden arriveren. Lucim Car Talimeiran kwam op de troon als Eastevanivar I, en liet vrijwel alle Lazhiri- die een leven van luxe en uitbundigheid hadden geleefd onder Lazhiluman- oppakken, verbannen, martelen of executeren. Het geld gebruikte hij om de hoofdstad Eastevanar flink uit te breiden. Eastevanivar werd geadviseerd om alle sporen van Lazhiluman zo goed mogelijk uit te wissen, maar weigerde dit te doen: hij was van mening dat men herinnerd moest worden aan de manier hoe macht corrumpeert. Azriel Lazhiri was hier het perfecte voorbeeld van geweest. Posthuum wordt hij wel vergeleken met Calencar IV Matar, de gestoorde keizer die vele eeuwen ná Lazhiluman vergelijkbaar gedrag vertoonde.