Label: Visuele bewerking |
Label: Visuele bewerking |
||
| Regel 16: | Regel 16: | ||
=== 512-519 === |
=== 512-519 === |
||
| − | In [[Volanteense parlementsverkiezingen, 512|512]] verloor de PGE haar meerderheid in het parlement, wat mede toe werd geschreven aan de sterke campagne van Kirkstad, maar de UGR haalde nog geen meerderheid en de PGE bleef de grootste. Hierdoor was de regeringspartij afhankelijk van de wisselende en zeer instabiele steun van de kleinere partijen FEVH, PHA, AVT, [[POSLA]] en [[IPSS]]. In de weken na de verkiezingen probeerde Kirkstad deze partijen ervan te weerhouden steun te verlenen aan het minderheids[[Kabinet-Mesym I|kabinet Mesym]][[Kabinet-Raiser III|. ]]Met zijn vurige betogen en intimiderende persoonlijkheid leek dit te werken, en premier [[Vincentio Mesym]] kreeg het erg moeilijk. Temidden van alle politieke ontwikkelingen kwam er echter een schandaal naar voren waarbij meerdere Gematigde parlementsleden betrokken waren. Het schandaal onthulde dat deze parlementariërs gesjoemeld hadden met overheidsgelden en dat ze samen waren gekomen met een [[Sphyria|buitenlandse macht]]. De meeste betrokken parlementsleden traden tijdens het schandaal op verzoek van de UGR-top af, maar Hennessy Kirkstad had andere plannen en bleef in het parlement. Vervolgens verwijderde de UGR hem uit de fractie, waarna de onvoorspelbare en woelige Kirkstad zich tegen zijn voormalige bondgenoten keerde. Er werd een parlementair onderzoek naar hem ingesteld. Hieruit bleek niet alleen dat de beschuldigingen uit het schandaal juist waren, maar ook dat Kirkstad in de persoonlijke sferen zijn vrouw en kinderen mishandelde en zelfs een crimineel verleden had waarvan sporen in zijn huidige leven nog steeds zichtbaar waren. Als gevolg van deze onthullingen nam Hennessy Kirkstad dan eindelijk afstand van zijn zetel, na 20 jaar in het Alliantieparlement te hebben gezeten. |
+ | In [[Volanteense parlementsverkiezingen, 512|512]] verloor de PGE haar meerderheid in het parlement, wat mede toe werd geschreven aan de sterke campagne van Kirkstad, maar de UGR haalde nog geen meerderheid en de PGE bleef de grootste. Hierdoor was de regeringspartij afhankelijk van de wisselende en zeer instabiele steun van de kleinere partijen FEVH, PHA, AVT, [[POSLA]] en [[IPSS]]. In de weken na de verkiezingen probeerde Kirkstad deze partijen ervan te weerhouden steun te verlenen aan het minderheids[[Kabinet-Mesym I|kabinet Mesym]][[Kabinet-Raiser III|. ]]Met zijn vurige betogen en intimiderende persoonlijkheid leek dit te werken, en premier [[Vincentio Mesym]] kreeg het erg moeilijk. Kirkstad werd veelvuldig genoemd als mogelijk presidentskandidaat in [[Volanteense presidentsverkiezingen, 514|514]] of voor een belangrijke ministerspost. Temidden van alle politieke ontwikkelingen kwam er echter een schandaal naar voren waarbij meerdere Gematigde parlementsleden betrokken waren. Het schandaal onthulde dat deze parlementariërs gesjoemeld hadden met overheidsgelden en dat ze samen waren gekomen met een [[Sphyria|buitenlandse macht]]. De meeste betrokken parlementsleden traden tijdens het schandaal op verzoek van de UGR-top af, maar Hennessy Kirkstad had andere plannen en bleef in het parlement. Vervolgens verwijderde de UGR hem in 513, midden in de [[Invasie]], uit de fractie, waarna de onvoorspelbare en woelige Kirkstad zich tegen zijn voormalige bondgenoten keerde. Er werd een parlementair onderzoek naar hem ingesteld. Hieruit bleek niet alleen dat de beschuldigingen uit het schandaal juist waren, maar ook dat Kirkstad in de persoonlijke sferen zijn vrouw en kinderen mishandelde en zelfs een crimineel verleden had waarvan sporen in zijn huidige leven nog steeds zichtbaar waren. Als gevolg van deze onthullingen nam Hennessy Kirkstad dan eindelijk afstand van zijn zetel, na 20 jaar in het Alliantieparlement te hebben gezeten. Als GP-leider was hij intussen opgevolgd door [[Jean Janis Mossery]]. Hennessy Kirkstad wordt ondanks zijn ongelukkige einde gezien als een van de meest invloedrijke en zichtbare figuren uit het parlement en heeft een blijvend effect gehad op de aard van de politiek in de Noordkust Alliantie. Kirkstad zelf viel na zijn aftreden uit de gratie bij zijn familie en kwam op straat te staan. Enkele jaren zwierf hij rond in metropool [[Parsedine]], een gebroken dronkelap. In 519 kwam de 66-jarige Hennessy Kirkstad te overlijden toen hij in de buik gestoken werd bij een ruzie over een stuk brood. [[Categorie:Personen]] |
[[Categorie:Mannen]] |
[[Categorie:Mannen]] |
||
[[Categorie:Mensen]] |
[[Categorie:Mensen]] |
||
Versie van 1 jun 2020 11:36
Hennessy Kirkstad (453-519, 66 jaar) was een controversieel Volanteens politicus van de UGR. Namens de Gematigde Partij zat hij jarenlang in het Alliantieparlement van de Noordkust Alliantie. Ook deed hij dienst als fractievoorzitter en politiek leider van de UGR, de eerste politicus uit de Gematigde Partij om die functie te bekleden.
Geschiedenis
492-497
Kirkstad werd verkozen bij de parlementsverkiezingen van 492, waarbij de UGR haar meerderheid verloor en het Kabinet-Haerd II ontbonden werd. Na het klappen van de onderhandelingen tussen de PGE en POSLA was Kirkstad een belangrijk figuur in de gesprekken tussen de UGR en de extreemrechtse FEVH, met wie hij verrassend goed op kon schieten. Mede door zijn inspanningen kwam het Kabinet-Farador tot stand, geleid door premier Angel Farador, een vertrouweling van president Alexander Selvaing. Farador wordt in 494 verkozen tot president, waarna hij opgevolgd wordt door Helbert Burndall en zijn Kabinet-Burndall. Kirkstad zou naar verluidt een functie in dit kabinet aangeboden hebben gekregen, maar zou deze benoeming geweigerd hebben om in het parlement te kunnen blijven zitten.
497-502
Bij de parlementsverkiezingen van 497 werd Kirkstad herkozen, maar verloor de UGR-FEVH-coalitie haar meerderheid in het parlement. Na deze verkiezing trad het minderheidskabinet Sedelyn aan met Jean-Battise Sadelyn aan het hoofd, ondanks het feit dat de UGR slechts 38% van de zetels in handen had. Opnieuw werd Kirkstad een functie in het kabinet aangeboden, dit keer door de president persoonlijk, maar opnieuw weigerde hij het aanbod. Hennessy Kirkstad bleef in het parlement zitten en was 5 jaar lang zeer zichtbaar. Regelmatig probeerde hij als prominent parlementslid andere partijen mee te krijgen in het beleid van het kabinet-Sedelyn, maar door zijn aggressieve en extremistische houding zag de oppositie hier steevast vanaf. De partijtop van de UGR zag echter veel waarde in Kirkstad en bleef hem steunen. Halverwege de parlementsperiode 497-502 werd hij verkozen tot fractievoorzitter en partijleider van de Gematigde Partij. Bij de presidentsverkiezingen van 498 ontstond er een kleine rel nadat er geruchten gingen dat Kirkstad niet Farador, maar de kandidaat van de FEVH zou steunen. Kirkstad stond er inderdaad om bekend de zittend president een zwak figuur te vinden, maar reageerde op de geruchten door ze stellig te ontkennen. Hierdoor kon een crisis binnen de UGR voorkomen worden. Hennessy Kirkstad werd bekend om zijn schandalige persoonlijke aanvallen en ophitsende retoriek, waardoor het debat in het Equilibrische Paleis permanent verharde.
Fractievoorzitterschap/partijleiderschap
De parlementsverkiezingen van 502 brachten de UGR-heerschappij dan eindelijk ten val: de PGE behaalde samen met bondgenoot AVT een meerderheid, en de UGR werd verbannen naar de oppositie met slechts 32% van de zetels. De partijtop stuurde de vorige fractievoorzitter weg en schoof vervolgens Kirkstad naar voren om deze functie te vervullen. Aan de legitimiteit van de manier waarop dat gebeurde wordt nog steeds getwijfeld- sommigen denken dat Kirkstad intimidatie gebruikte- maar de uitkomst stond vast. Hennessy Kirkstad, die al partijleider-factievoorzitter van de Gematigden was, werd nu parlementair én politiek leider van de gehele UGR. Hij was de eerste Gematigde politicus in deze functie, wat enkele parlementsleden van de Radicale Partij ertoe zette om over te stappen naar de PHA.
502-512
Als fractievoorzitter manifesteerde Kirkstad zich als een zeer aanwezig figuur in het parlement. Hij hield vurige betogen en ging ontzettend tekeer tegen het Kabinet-Raiser-Tine, de kabinetsleden, de fractieleden van de linkse coalitiepartijen en presidenten Francesco Enale en later Cornelius Porte. De oppositiepartijen schaarden zich meestal achter deze kritiek, maar naast de FEVH waren geen van deze partijen echt gediend van de extremistische fractievoorzitter. Hennessy Kirkstad begon ook een persoonlijke kruistocht tegen Anna Christina Presfait, de voorzitter van het Alliantieparlement en voormalig presidentskandidaat. De UGR-politicus beschuldigde haar regelmatig bij partijdigheid bij het uitkiezen van de voorstellen die in stemming werden gebracht. Toen Presfait mee begon te stemmen bij stemmingen was de maat voor Kirkstad vol en stapte hij naar het Conventioneel Hof. Maandenlang verscheen hij regelmatig bij het Hof om voor zijn zaak te pleiten. In het parlement kreeg hij alle oppositiepartijen achter zijn voorstel om Presfait uit haar functie te ontheffen, maar dit was nog geen meerderheid. Uiteindelijk oordeelde opperrechter Valerie Mairbrand dat de voorzitter van het parlement in haar recht stond om mee te stemmen. Ook na deze beslissing bleef Kirkstad bijzoner vurig tegen Presfait ageren. Hij werd in 507 herkozen, bleef fractievoorzitter en zette dezelfde lijn voort, met sterke oppositie tegen de socialistische president Porte en het meerderheidskabinet Raiser II. Vanaf 507 kreeg Hennessy Kirkstad duidelijk bijval van Frederick Illedale, de Gematigde politicus die Presfait had verslagen in haar eigen kiesdistrict. De twee konden het goed vinden, hoewel Illedale altijd een langere-termijnvisie had en wat subtieler te werk ging.
512-519
In 512 verloor de PGE haar meerderheid in het parlement, wat mede toe werd geschreven aan de sterke campagne van Kirkstad, maar de UGR haalde nog geen meerderheid en de PGE bleef de grootste. Hierdoor was de regeringspartij afhankelijk van de wisselende en zeer instabiele steun van de kleinere partijen FEVH, PHA, AVT, POSLA en IPSS. In de weken na de verkiezingen probeerde Kirkstad deze partijen ervan te weerhouden steun te verlenen aan het minderheidskabinet Mesym. Met zijn vurige betogen en intimiderende persoonlijkheid leek dit te werken, en premier Vincentio Mesym kreeg het erg moeilijk. Kirkstad werd veelvuldig genoemd als mogelijk presidentskandidaat in 514 of voor een belangrijke ministerspost. Temidden van alle politieke ontwikkelingen kwam er echter een schandaal naar voren waarbij meerdere Gematigde parlementsleden betrokken waren. Het schandaal onthulde dat deze parlementariërs gesjoemeld hadden met overheidsgelden en dat ze samen waren gekomen met een buitenlandse macht. De meeste betrokken parlementsleden traden tijdens het schandaal op verzoek van de UGR-top af, maar Hennessy Kirkstad had andere plannen en bleef in het parlement. Vervolgens verwijderde de UGR hem in 513, midden in de Invasie, uit de fractie, waarna de onvoorspelbare en woelige Kirkstad zich tegen zijn voormalige bondgenoten keerde. Er werd een parlementair onderzoek naar hem ingesteld. Hieruit bleek niet alleen dat de beschuldigingen uit het schandaal juist waren, maar ook dat Kirkstad in de persoonlijke sferen zijn vrouw en kinderen mishandelde en zelfs een crimineel verleden had waarvan sporen in zijn huidige leven nog steeds zichtbaar waren. Als gevolg van deze onthullingen nam Hennessy Kirkstad dan eindelijk afstand van zijn zetel, na 20 jaar in het Alliantieparlement te hebben gezeten. Als GP-leider was hij intussen opgevolgd door Jean Janis Mossery. Hennessy Kirkstad wordt ondanks zijn ongelukkige einde gezien als een van de meest invloedrijke en zichtbare figuren uit het parlement en heeft een blijvend effect gehad op de aard van de politiek in de Noordkust Alliantie. Kirkstad zelf viel na zijn aftreden uit de gratie bij zijn familie en kwam op straat te staan. Enkele jaren zwierf hij rond in metropool Parsedine, een gebroken dronkelap. In 519 kwam de 66-jarige Hennessy Kirkstad te overlijden toen hij in de buik gestoken werd bij een ruzie over een stuk brood.