Duwa Cenne [DOE-wah KEH-nuh] (eldryn: Eiland van de Elven), thans ook wel bekend als Swar Ulmote [swar oel-MOH-tuh] (eldryn: geruïneerde plek), is een eiland in de Aedonische Zee in de Eilanden-regio van het verre continent Nova Core. Dit beboste gebied was eens het hartland van de beschaving van de Aen Selhaine en het thuisland van alle cennyd, maar is thans niet veel meer dan een overwoekerde, bijna onbewoonde wildernis. De enige bewoners zijn de Aen Ceblanna geleid door Avindell Avhendinare, maar ook zij hebben waarschijnlijk niet lang meer te leven. De hoofdstad is Loch Llaire.
Geschiedenis
Aankomst van de Aen Selhaine
De geschiedenis van Swar Ulmote is fundamenteel verbonden met die van de Aen Selhaine. Dit Elfse volk kwam lang geleden, in het Legendarium, aan in Nova Core. Het continent werd tijdens deze Draconische Era gedomineerd door een groep Draken, zeer machtige monsterachtige creaturen die de onbeschaafde rassen van Nova Core tot slaaf hadden gemaakt en oppermachtig waren. De Aen Selhaine waren de eersten die de heerschappij van de Draken echt uitdaagden. Ze vestigden zich op een groot eiland in de Aedonische Zee nabij de grens met de Smalle Zee. Dit eiland noemden ze Duwa Cenne, het Eiland van de Elven.
Oorlogen met de Draken
In het begin was het volk der Aen Selhaine nog klein en was het eiland dun bevolkt. Later werden echter verschillende grote steden gesticht, waaronder de hoofdstad van het ras. Deze grandioze stad, genaamd Tel Mythrin, groeide uit tot een van de grootste en meest beschaafde locaties ter wereld in die tijd. Toen de Aen Selhaine zich eenmaal hadden gevestigd en hadden ontwikkeld, richtten ze hun blikken op de rest van Nova Core. Ze begonnen een serie oorlogen met de Draken, de Drakenoorlogen, met als doel om het continent te veroveren op de monsterlijke creaturen. De Aen Selhaine maakten gebruik van hun superieure intelligentie en militaire discipline om als eenheid tegen de vijand te strijden. Vroeg in de Vergeten Jaren, vrij snel na de Herschepping, werd de vijand boven de Drakenberg in de Hartlanden verslagen door de legendarische Vyshaan, koning van Tel Mythrin.
Tijdperk van het Licht
Met het vertrek van de Draken kregen de Aen Selhaine eindelijk de kans om hun cultuur daadwerkelijk te ontwikkelen in het Tijdperk van het Licht dat aanbrak. Het ras groeide uit tot een van de meest gesofisticeerde, geavanceerde beschavingen van de wereld, die in dit mythische tijdperk nog betrekkelijk wild en onbeschaafd was. De Aen Selhaine stichtten hun Koninkrijken van de Zon, waarvan het glinsterende Duwa Cenne het kloppend hart was. Een gouden era brak aan. De cultuur van de Aen Selhaine vierde hoogtijdagen, en de welvarende Koninkrijken van de Zon (Evalonë in de Hartlanden, Nen Caledorë in de Zonlanden, en Pos Tirimal in de Eilanden) werden semi-centralistisch geregeerd vanuit Duwa Cenne. De hoofdstad Tel Mithryn was zonder twijfel de meest grandioze stad van het continent en omstreken, en nam een positie in die vergeleken kan worden met de positie van huidige steden als Vaissire, Ephisma en de Keizerlijke Stad. Naar Duwa Cenne zoals het in deze periode was- een van de meest welvarende, beschaafde locaties ter wereld- wordt wel verwezen met de benaming Zylthera, een eldryn-woord dat zoveel betekent als de grote.
Continentale Oorlogen
Aan de bloei van Zylthera kwam echter een einde in de Aetherische Era. In deze periode migreerde een groep mensen vanuit grensgebied Uthis naar Nova Core, waar ze in contact kwamen met de Aen Selhaine. Een tijdperk bekend als het Tijdperk van het Zwaard begon. De twee volkeren voerden talloze oorlogen tegen elkaar, die de Continentale Oorlogen genoemd worden. De conflicten waren zeer bloedig en duurden honderden jaren voort. De strijd werd voornamelijk in de Hartlanden uitgevochten; Duwa Cenne en de nederzettingen op het eiland bleven gedurende de Continentale Oorlogen altijd relatief onbeschadigd. Langzaam maar zeker werd duidelijk dat het eiland de laatste uitvalsbasis van de Aen Selhaine zou worden. In de Hartlanden en Eilanden werden de Elven door de eeuwen heen grotendeels verslagen en verdreven, en in de Zonlanden brokkelde Nen Caledorë langzaam af. Overlevenden van veroverde gebieden trokken naar Duwa Cenne, dat overbevolkt werd en haar glans verloor. Veel prachtige paleizen en andere gebouwen brokkelden af, werden vernietigd of veranderden in ruïnes, en de Aen Selhaine-cultuur als geheel bleek over haar hoogtepunt heen. Nadat Norman Penegral van Sechoyin koning Alu Caidan van Tel Mythrin versloeg op de flanken van de Drakenberg, waar Vyshaan eens de oude vijand had verslagen, trokken de Elven zich volledig terug naar Duwa Cenne. Het eiland zoals het in deze periode was, wordt ook wel Ulkyra genoemd- de gevallene.
Ondergang en huidige situatie
Een kortstondige opleving van de Aen Selhaine, geleid door de legendarische Alyssia na de val van Sechoyin en het zich verspreiden van de niet langer verenigde coreshti over Nova Core, kon niets veranderen aan de situatie. De coreshti bleken simpelweg te sterk voor de Aen Selhaine. De hoofdstad Tel Mythrin werd belegerd door de strijdmacht van koning Gaol van Espetor, die de laatste krachten van prins Elduin versloeg, en werd grotendeels in puin gelegd. Dit moment wordt gezien als een belangrijke doodssteek, voor zowel het ras der Aen Selhaine als het eiland Duwa Cenne. Tegen het midden van het Tweede Tijdperk was het ras zo goed als uitgestorven en had het plaats gemaakt voor verschillende ethnische groepen in het nieuwe ras der cennyd. De Aen Sevharne kwamen in de Dalen in de Witte Bergen te leven, terwijl de Aen Weire hun thuis vonden in de vallei Dol Gwevéan en de Aen Blead rond bleven zwerven over het continent. Duwa Cenne, of Swar Ulmote zoals het sindsdien genoemd wordt, was inmiddels veranderd in een overwoekerde wildernis van bossen, moerassen, heuvels en bergen. De enige overblijfselen van de oude Aen Selhaine zijn de Aen Ceblanna, die geleid worden door koning Avindell Avhendinare en de cultuur van hun voorgangers zoveel mogelijk proberen te imiteren en te herinneren. De beschaving van de Aen Selhaine is echter allang vervaagd, en Swar Ulmote brokkelt langzaam maar zeker af. Het eiland wordt nauwelijks ooit bezocht door de coreshti, die over het algemeen geen interesse tonen in het toebrengen van de laatste doodssteek aan de overblijfselen van Duwa Cenne, ondanks het feit dat het gedacht wordt dat het eiland gemakkelijk in te nemen zou zijn door de passiviteit van de Aen Ceblanna. De enige coreshti-vorst die heeft aangegeven dat hij Swar Ulmote "het liefst plat zou willen branden" is Ethell van Avelishe, een koning die berucht is om zijn sterk anti-elfse opvattingen. Voor de rest wordt het geruïneerde eiland echter grotendeels met rust gelaten. Velen denken dat het spoedig uitgestorven zal zijn wanneer de laatste Elven sterven of vertrekken naar verre oorden.